15 Ocak 2008 Salı

sanırım sonunda kanamaya başladı..

‘Anlatamam’ dedim bugün Yaprak’a.
‘Çaresiz kalıyorum ve belki de günlerdir gördüğüm kabusların nedeni bu’ dedim.
Herkes biliyormuş gibi davranıyor ama kimse bilmiyor aslında.
Kimseye anlatmıyorum çünkü.
Anlatamıyorum.
Rahatlatmayacak anlatmak.
Daha dün denedim, biliyorum.
Aşınmasından korkuyorum.
Bu defa inancımın peşinden gitmek istedim.
Gözümü karartmak istedim belki biraz.
Ama önümde koskoca duran o duvar…
Ve benim o duvardan daha kocaman çözümsüzlüğüm.
Ben çözüm bulamıyorsam başka birisi hiç bulamaz zaten.
Çözüm, kaçmak değil.
Dinlememi istediği o şarkıyı melodisi için göndermedi bana.
Benim anlamaz davranmam kırdı mı onu bilmem.
Tek bildiğim bunu yaparak yine kendime suçluluklar edindiğim.
İstediğimce reddetmeye çalışayım:
parçalanıyorum ama dayanamıyorum
etrafıma bakınıp seni görememeye
daha fazla yanımda olmadığın sürece
bir daha göz yaşı dökmeyeceğim

benim için çok mu farklı bundan sanki?
Ağlamadım hiç onun için.
Az önceye dek.
Bir yazı.
Okuduğunda onu yaralamasından korktuğum bir yazı.
Okuduğumda beni yaralamış olan o yazı..
Karanlığında kaybolmuyorum artık.
Kaybolunan bir karanlık varsa, ikimizin beraber kaybolduğu karanlıklar olacaktır bunlar.
Sandığımın aksine yanımdasın çünkü.
Bunca zamandır boşa çıkmış onca inancıma inat sen sahicisin.
Ama şimdi bir karanlığa girmekten ve hiç çıkamamaktan çekiniyorum.
Ağladım.
Okuduklarım karşısında dizlerimi karnıma çektim, istemsizce ellerim ağzımı kapattı ve hıçkırmaya başladım.
İlk defa korktum çünkü.
Seni kaybetmekten korktum.
Bundan korktuğum için korktum.
‘Anlatamam..’dedim Yaprak’a ‘..ruhumda eritmem lazım önce.’
Fark edip kabullenmem gereken şeyler var.
Sormaktan korktuğum ama sormam gereken sorular var.
Bugün ilk defa korktum ve ağladım.
Ruhum acıdı.
Benim ruhuma kaynamaya başladığı yerden çekiştirdi birisi sanki onun ruhunu.
Nefesini hiç hissetmedim.
Kalbinin sesini duymadım hiç.
Bakışları bile gezinmedi yüzümde.
Ama sevdim ben onu.
Düşüncelerini sevdim.
Ruhunu sevdim.
Bu yüzden bedenimden çok içerde.
Bu yüzden onunla ilgili kaygılarımı 'ruhumda eritmem lazım önce'.
yanımda kimse yok
kabusların içinde kayboluyorum…

Hiç yorum yok: