sıkıntıdan sürdüğüm turuncu ojelerimi silerken umarsızca kurmuştum bu cümleleri.

üç sınavım var önümdeki iki gün içinde. yarın da erteleyemeyeceğim iki önemli görüşmem var. bu da demek oluyor ki, aslında ben pazartesinden oturup adam akıllı ders çalışmalıydım. ama ben salı gününü çarşamba gününe bağlayan bu gecede hala daha "çalışmak" adına hiçbir çabaya girişmemiş, aylak aylak vakit geçiriyorum. en azından kitap okusam ya da yararlı bir şeyler yazsam dert değil. sahiden vakit öldürüyorum.

yarınki röportaja ve görüşmeye aldırmadan ya sabahlayacak ya da en fazla 2 saat uyuyacağım. zaten yüzümde çıkması muhtemel sivilcelere de aldırmadan delicesine ıvırzıvır tükettim. kıçım da büyüyecek. yarına gözlerim de şiş olacak sanırım. hem yarın bunca önemli görüşmenin yanında potansiyel sevgili kişisiyle de buluşabilirim. sahiden potansiyel mi acaba? değil galiba ya. ben çok şıpsevdi olduğumu sanırken insanları acımasızca eliyorum aslında. yarın da ip bu kadar kopma noktasına gelmişken, bir karaköy-kadıköy vapur seferinde eleyebilirim onu. zaten muhtemelen de kuruntu yapıyorum. potansiyel falan değil. tekliğime ve özgürlüğüme bu kadar tutkunken bu sevgili merakı da güzel çelişki. saçmalıklardan bildiriyorum: saçmalıyorum! (burda kendime; "anlamazdın anlamazdın, kadere de inanmazdın..." demek istiyorum. diyorum. saçmalamışken hakkını vermek gerek.)

nostaljilerden tanju okanlara ve ajda pekkanlara dalıp kafein alayım. ruhuma huzur zerk olurken, kendime çaktırmadan "ileti tasarımında haber" kitabı ile ders çalışayım. yarına işe yarar birisi olarak başlayayım.

adam olmak lazım bol bol.